Weven is een der oudste technieken. De eerste mensen hebben zich er al mee bezig gehouden om eenvoudige gebruiksvoorwerpen te maken. Het vlechten van biezen, grassen en twijgen tot mandjes, schepjes en zeefvormen is in feite een weeftechniek. Waarschijnlijk werd het Egyptische papier, gemaakt van de papyrusplant, oorspronkelijk “geweven”. Het papier werd gemaakt van stengels van de in de Nijl welig tierende plant.
Deze stengels werden van de bast ontdaan, in smalle stroken gesneden, gevlochten en tenslotte beklopt, gehamerd, gewreven en gedroogd. Daarna met cederolie en schelpen glad gewreven. Dan was een blad papyrus klaar om beschreven te worden. Zodra de mens over soepel materiaal van enige lengte beschikte, is hij er mee gaan vlechten, knopen en weven. Het vlechten met drie of meer draden om er stevige koorden en sierlijke banden van te maken, is tot in de grijze oudheid terug te vinden.
De kunst van het weven was als handwerk reeds bekend in het Neolithicum. In Egypte tijdens de farao's stond de weverij op een hoog peil. De Babyloniërs en Feniciërs waren in de weefkunst zo bedreven, dat hun voortbrengselen met de moderne hulpmiddelen van de techniek nauwelijks te evenaren zijn. Ook de Grieken en Romeinen weefden met toenemende pracht en weelde hun gewaden. In de Middeleeuwen was het spinnen en weven huisarbeid. De weefgetouwen werden voorzien van trappers. Vooral in de kloosters bracht men technische verbeteringen in het weven aan. Zo kon men sneller en makkelijker werken. Later waren het de Gilden, bij wie het laken-weven in hoog aanzien stond. Evenzo genoten de linnenwevers in Vlaanderen, Westfalen, Thüringen, Saksen en Beieren grote welstand. De Engelsman Cartwright heeft het in zijn tijd bestaande handweefgetouw omgebouwd tot een mechanisch getouw (1784). Dit werd van grote betekenis voor bijvoorbeeld de katoenbouw in de Verenigde Staten.
Tegenwoordig zijn er ingewikkelde, waaronder computer gestuurde weefgetouwen in de handel.
Ook met een eenvoudig weefgetouw kan geweldige resultaten bereiken. Het voordeel van zelf weven is, dat je zelfstandig het volgende kunt bepalen: het doel, de kwaliteit, rekening houdend met de techniek en de garens, de afmeting en de kleuren. Elk zelf geweven weefsel is uniek.
